Αρτηριακές Παθήσεις

Ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής ονομάζεται η παθολογική αύξηση της διαμέτρου ενός αγγείου τουλάχιστον κατά 50%. Η κοιλιακή αορτή ης οποίας η φυσιολογική διάμετρος στον ενήλικα είναι περίπου 2cm ονομάζεται ανευρυσματική όταν η διάμετρος της είναι μεγαλύτερη από 3cm.

Το ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής (ΑΚΑ) είναι μια σχετικά συχνή και δυνητικά απειλητική για την ζωή πάθηση. Τα περισσότερα ανευρύσματα ξεκινούν κάτω από τις νεφρικές αρτηρίες και καταλήγουν πάνω από τον διχασμό των λαγονίων. Η πλέον θορυβώδης και τρομακτική επιπλοκή ενός ΑΚΑ είναι η ρήξη, η οποία μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο του ασθενούς. Τα ΑΚΑ είναι συνήθως ασυμπτωματικά και ανευρύσκονται σε τυχαίο έλεγχο, μέχρι να αυξηθούν πάρα πολύ σε μέγεθος ή να ραγούν. Όσο μεγαλύτερο είναι το ανεύρυσμα τόσο αυξάνεται και η πιθανότητα της ρήξης. Η πρώιμη και έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη εκτίμηση της πιθανότητας ρήξης αποτελούν βασικά εργαλεία για την διαχείριση του ΑΚΑ.

Η περιφερική αρτηριακή Νόσος (ΠΑΝ) είναι η διαταραχή η οποία επηρεάζει τις αρτηρίες που τροφοδοτούν με αίμα το σώμα με αποτέλεσμα συνηθέστερα τον περιορισμό της ροής του αίματος στα κάτω άκρα. Φυσιολογικά το εσωτερικό τοίχωμα των αρτηριών (ενδοθήλιο) είναι ομαλό. Με την πάροδο του χρόνου υπάρχει περίπτωση να σχηματιστεί επάνω στο αρτηριακό τοίχωμα αθηρωματική πλάκα η οποία αποτελείται από χοληστερόλη, ασβέστιο, και ινώδη ιστό. Σιγά σιγά οι αρτηρίες στενεύουν ή αποφράσσονται καθώς η αθηρωματική πλάκα αυξάνεται.

Οι καρωτίδες είναι οι αρτηρίες που βρίσκονται αριστερά και δεξιά στον τράχηλο και παρέχουν οξυγωνομένο αίμα στον εγκέφαλο. Όπως και όλες οι υπόλοιπες αρτηρίες στο ανθρώπινο σώμα έτσι και οι καρωτίδες μπορεί να προβληθούν από την αθηρωματική νόσο η οποία προκαλεί στένωση ή απόφραξη της καρωτίδας.

Συμπτώματα

Σε περίπτωση που η αθηρωμαντική πλάκα που προκαλεί τη στένωση είναι ασταθής, τμήματα της αποσπώνται και προσβάλλουν μικρότερες αρτηρίες του εγκεφάλου προκαλώντας ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τα συχνότερα συμπτώματα είναι : διαταραχή της όρασης, δυσαρθρία(αδυναμία του ασθενή να μιλήσει καθαρά), παράλυση ή αστάθεια στα άκρα, αδυναμία, κεφαλαλγία.

Η επιλογή της μεθόδου αντιμετώπισης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και είναι εξατομικευμένη για τον κάθε ασθενή.

Είναι μια από τις πιο συχνές επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη. Με τον όρο «Διαβητικό πόδι» εννοούμε τις αλλοιώσεις (εξέλκωση, λοίμωξη ιστών, διαβητική αρτηριοπάθεια, περιφερική νευροπάθεια) οι οποίες δημιουργούνται στα πόδια των διαβητικών ασθενών από τον αστράγαλο έως τα δάχτυλα. Οι πληγές των ποδιών στους διαβητικούς είναι συχνό φαινόμενο και επηρεάζουν περίπου το 15% των ασθενών κατά την διάρκεια της ζωής τους. Η στένωση των αρτηριών που προκαλείται από την αρτηριοσκληρωτική πλάκα εξαιτίας του σακχαρώδη διαβήτη, έχει ως αποτέλεσμα την μείωση παροχής αίματος στο πόδι.

Η στένωση δύναται να εξελιχθεί σε πλήρη απόφραξη και θρόμβωση της αρτηρίας με αποτέλεσμα την διακοπή παροχής αίματος στο κάτω άκρο, κατάσταση η οποία μπορεί να οδηγήσει στη γάγγραινα και στον ακρωτηριασμό.

Το διαβητικό πόδι είναι συχνό διότι η νευροπάθεια προκαλεί απώλεια αισθήσεων οπότε ο ασθενής δεν νοιώθει πόνο και ο τραυματισμός στο πόδι του εξελίσσεται σε έλκος χωρίς αυτός να λάβει τα μέτρα του εφόσον δεν αισθάνεται καμία ενόχληση. Περίπου 40.000 ασθενείς στην Ελλάδα πάσχουν από διαβητικό πόδι. Από αυτούς περίπου 3000 υφίστανται σε ολικό ή μερικό ακρωτηριασμό.